ليگامان‌ها و تاندون‌ها از نظر ساختاري جز بافت نرم كلاژني به حساب مي‌آيند. تاندون‌ها و ليگامان‎‌ها از مهمترين تثبيت‌كننده‌هاي زانو مي باشند. پارگي تاندون و ليگامان يكي از شايع‌ترين آسيب‌هاي مفصل زانو است. طبق مطالعات انجام شده روش‌هاي درماني متنوعي براي درمان آسيب‌هاي تاندون و ليگامان آسيب‌ديده در حال حاضر به صورت عملي و كلينيكي اجرا مي‌شود. منتها هر كدام از اين روش‌ها نقايصي نيز دارد. با بررسي مشخصات و راهبردهاي حوزه علمي نسبتا جديد مهندسي بافت متوجه شديم كه استفاده از تكنيك‌هاي مهندسي بافت براي درمان تاندون و ليگامان مي‌تواند نويدبخش باشد. از اين رو ساخت داربست پلي‌كپرولاكتون/ ژلاتين براي اولين بار و استفاده از آن به عنوان بستر مناسب براي رشد سلول‌هاي تاندون و ليگامان در درمان آسيب‌هاي ايجاد شده در اين بافت كه بسياري از هموطنانمان را از گذراندن لحظات شيرين زندگي خود محروم كرده، بزرگترين انگيزه و دغدغه انجام اين اختراع بود . دراختراع پيش رو براي اولين بار اين دو پليمر براي ساخت داربست نانوكامپوزيتي متخلخل براي مهندسي بافت تاندون و ليگامان مورد استفاده قرار گرفته است، بررسي كامل خواص مكانيكي روي تعداد زيادي نمونه انجام شد و سلول‌هاي فيبروبلاست روي داربست كشت داده شد و پس از دستيابي به مدل قابل استفاده در ترميم نقائص تاندوني، داربست مزبور در مدل آزمايشي پايلوت مورد تست آزمايشگاهي بر روي موش صحرايي(رت) قرار گرفت و اثر هم افزايي اين تركيبات در ترميم نقيصه تاندون آشيل رت، مورد بررسي قرار گرفت. در نهايت ، با مشخص كردن خواص شيمي‌فيزيكي و سازگاري داربست پس از كاشت در بدن موجود زنده، داربست نانوكامپوزيتي پلي‌كپرولاكتون/‌ ژلاتين ، به عنوان بستر حمايتي مناسبي براي ترميم بافت تاندون معرفي شد. تركيب اين مواد و روش مورد استفاده براي ساخت اين داربست و همچنين بررسي درون‌تني به عنوان يك نوآوري در طراحي، ساخت و ترميم بافت، در پژوهش حاضر است.